Kość pacjenta stanowi bazę (podstawę) do wprowadzenia implantu. Jeżeli - w dużym uproszczeniu, wyobrazimy sobie, że implantacja (założenie implantu) polega na “zainstalowaniu tytanowej śruby” w desce, to nasza kość jest właśnie tą deską.
Musi jej być dostatecznie dużo w każdym wymiarze przestrzennym, tak żeby nasz przyszły tytanowy korzeń (implant) nie wystawał na zewnątrz.
W dużym powiększeniu kość wygląda jak gąbka, w której znajdują się przestrzenie wypełnione naczyniami krwionośnymi odpowiedzialnymi za jej odżywianie i przebudowę. Dzięki temu, że jest żywa, utrzymuje odpowiednią wysokość oraz szerokość umożliwiając utrzymanie implantu wraz z koroną w jamie ustnej.
W przypadku zaniku kości, co wynika głównie z braku obciążenia po usuniętym zębie, procesów zapalnych dookoła zainfekowanych korzeni lub braku zawiązków zębów - musimy ją odbudować.
Czy zabiegi augmentacji lub podniesienia zatok są mi potrzebne?
Badaniem jednoznacznie określającym poziom kości we wszystkich płaszczyznach jest badanie tomograficzne (CBCT). Na podstawie zdjęcia i specjalnie stworzonego oprogramowania, jesteśmy w stanie zmierzyć kość co dziesiętnych części milimetrów.
Zabieg podniesienia zatoki szczękowej (sinus lift) jest specjalnym rodzajem augmentacji dotyczącym szczęki (zęby górne). W wyniku utraty zębów dochodzi do zmniejszenia ilości kości i poszerzenia zatok szczękowych.
Zatoka szczękowa - jest to pusta przestrzeń nad zębami górnymi, w której ogrzewane i oczyszczane jest powietrze podczas oddychania nosem.
W przypadku braku odpowiedniej wysokości kości - musimy ją odbudować “podnosząc zatokę szczękową” i tworząc miejsce na przyszły implant.
Ze względu na ilość kości własnej, zabieg ten możemy przeprowadzić w dwojaki sposób:
Gdy wysokość kości własnej jest równa lub większa 3 mm - przeprowadzamy zabieg “metodą zamkniętą” - najczęściej wraz z implantacją.
Gdy pozostało mniej niż 3 mm kości - przeprowadzamy zabieg “metodą otwartą” - wymagającą najczęściej 3-6 miesięcy regeneracji.
Metoda ta polega na wprowadzeniu preparatu kościozastępczego w pozycji przyszłego implantu. Jest ona najbardziej przyjazna pacjentowi, wymaga jednak “posiadania 3 mm” kości własnej.
Implantolog tworzy dostęp do zatoki w tym samym miejscu, w które wprowadza się następnie implant.
W Klinice Kwiatek najczęstszą procedurą wykonywaną podczas podnoszenia zatoki metodą zamkniętą jest zastosowanie “ciśnienia hydrostatycznego do uniesienia błony zatoki”.
Przy wykorzystaniu zestawu TOCA AQUA błona śluzowa zatoki jest podnoszona za pomocą ciśnienia soli fizjologicznej, uwalniającego się z 5 specjalnych otworów wprowadzanych do kości.
Zapewnia to delikatnie podniesienie błony zatoki, minimalizujące możliwość jej przerwania. Następnie za pomocą specjalnych narzędzi umieszczany jest preparat kościozastępczy wraz z implantem.
Metodę tą wykorzystujemy najczęściej, gdy wysokość kości własnej jest poniżej 3 mm i konieczna jest dużo większa odbudowa kości.
Polega ona na stworzeniu małego “okienka” z boku wyrostka zębodołowego za pomocą specjalnych narzędzi i wprowadzeniu odpowiedniej ilości preparatu kościozastępczego, który następnie zamykany jest specjalną membraną.
W Klinice Kwiatek do stworzenia “okienka” wykorzystujemy dedykowane narzędzia piezoelektryczne, które w odróżnieniu od tradycyjnego wiertła - za pomocą delikatnych drgań pozwalają dostać się do zatoki minimalizując możliwość uszkodzenia jej błony.
Materiał kościozastępczy - jest to preparat odpowiednio przygotowany (poddany obróbce chemicznej, fizycznej, biologicznej) na bazie którego dochodzi do odbudowy kości własnej.
Ze względu na jego pochodzenie wyróżniamy następujące rodzaje.
a) Ksenograft - pochodzący od innych gatunków ssaków (najczęściej pochodzenia wieprzowego lub wołowego)
b) Autograft - pochodzący od samego Pacjenta, pobierany z innej okolicy i przeszczepiany do miejsca, gdzie go brakuje (np. przeszczep z bródki, kresy żuchwy)
c) Allograft - pochodzący od innego człowieka z banku tkanek. Wykorzystywany podobnie jak krew z banku krwi, podczas zabiegów operacyjnych.
d) Materiały roślinne / syntetyczne - pochodzenia roślinnego (z alg morskich) lub produkowane syntetycznie.
Wszystkie materiały - są przetestowane i wyjałowione, tak by zawierały tylko substancje nieorganiczne kości (jej mineralny szkielet), na bazie którego organizm odbudowuje kość własną.
Są w pełni certyfikowane i bezpieczne do użycia. Rodzaj materiału, jego ilość dobiera lekarz podczas planowania zabiegu.
Membrana - jest to inaczej błona - oddzielająca kość od dziąsła. Stanowi fizyczną zaporę (stąd nazwa błona zaporowa) uniemożliwiająca wrośnięcie dziąsła (tkanki miękkiej) w kość.
Jej użycie wynika z faktu, że tkanki miękkie (jak dziąsło) rosną dużo szybciej niz kość. Stąd, żeby nie wrastały w preparat kościozastępczy i go nie wypychały - miejsce to zabezpieczamy membraną.
W zależności od wielkości odbudowywanej kości, korzystamy z membran kolagenowych, tytanowych, PTFE wzmacnianych tytanem i innych.